top 3 van de mannen

de "woman top 3 " en groepje dat 100% gereden heeft

Gisteren eindigde de uitzonderlijke reis. De aankomst in Ushuaia was emotioneel. We werden ontvangen door de plaatselijke fietsclub van Ushuaia. Eens de fiets op de grond vielen we in elkaars armen. Wat een reis! Zoveel gezien, geproefd, geruikt, gehoord ,gevoeld, gedacht .... Sociaal, fysiek, emotioneel overweldigend. Ik zal eens thuis gekomen bewuster alles op een rijtje kunnen zetten, maar het volgende bilan kan ik alvast opmaken: - genoten van een feilloze organisatie die alles wat beloofd wordt aanbiedt ( bravo bike-dreams) - genoten van een zeer betrokken begeleiding - genoten van een constant gevoel van vrijheid en eigen verantwoordelijkheid - een prachtig stuk natuur van de wereld gezien - bevolking ontmoet die nog heel ver van onze luxe-wereld verwijderd is - contrasten in levensstandaard tussen enerzijds Ecuador, Peru, Bolivia en anderzijds de bijna westerse landen als Chili en Argentinie - genoten van de sociale interactie van de groep - genoten van de hulpvaardigheid van de deelnemers (thanks Rigo want zonder jou was ik wellicht van mijn fiets gevlogen en had die fiets nooit terug in zijn doos geraakt) - genoten van het fietsen : zowel van de ontspannen momenten als van de zware ritten, zowel van het alleen rijden als van het in groep rijden - genoten van mijn tentje en van het leven en slapen in een uitzonderlijke natuur - genoten dat ik erin geslaagd ben de 11.000km door berg en dal en weer en wind te rijden zonder in de truck te stappen. Alles gereden!!! ( ben content dat ik daarin geslaagd ben :-)) Morgen vlieg ik naar Buenos Aires . Samen met Fred en Harry maken we een mooi einde aan De ANDES TRAIL. Vrijdag :back to Grimbergen en daar zal ik ook van genieten. Ga zeker eens een kijkje nemen naar : www.bike-dreams.com Bye Bye en bedankt voor de aanmoedigingen en hartverwarmende berichtjes.

nog 2 dagen

Vanuit Punta Arenas zijn wij met de Ferry naar Vuurland over gevaren. We zijn ondertussen terug de grens overgestoken naar Argentinie. Wind blijft ook het landschap kenmerken. Dat zie je aan de bomen van onze kampeerplaats en aan de schaarse bomen die we langs de weg zien.

Fietsen in de Patagonische wind !

Torres del Paine

Nationaal Park Torres del Paine

Gletsjer Perito Moreno

Nog 5 fietsdagen.... en dan zit dit uniek avontuur erop! Na de spectaculaire gletsjer Perito Moreno zijn we door het sprookjesachtige Nationaal Park Torres del Paine gereden. Daar heb ik voor het eerst een Condor van heel dicht bij gezien! Wat een enorm majestueus beest. De rustdag heb ik gekozen voor een paardrijrit. Zalig om door dit uniek landschap te kunnen galoperen ! Weeral een hoogtepunt . Het ene landschap overtreft het andere. Zoals ik al eerder zei daar is geen geschikte woordenschat voor. De 3 voorbije dagen heeft de Patagonische wind zijn beruchtheid eer aangedaan. Krachtige westenwind met afschuwelijke windstoten die me volledig op het ander rijvak drijven. Je moet helemaal naar rechts hangen. Ik heb 3 dagen op mijn fiets gepiept van de schrik. Zonder de brede, grote , ijzersterke en lieve Rigo zou ik deze ritten niet gehaald hebben. Hij rijdt rechts van mij en vormt zo een windscherm. We zitten nu in Punto Arenas, Chileens stadje aan de straat van Magelaan. Morgen nemen we de boot om deze over te steken. We komen dan aan in Tierra del Fuego of Vuurland. Het volgend bericht zal wellicht vanuit Ushuaia zijn ...

zonsondergang met paarden (foto van Paul Otten)

zonsondergang op de Pampa

Ondertussen hebben we 9 dagen weer verder gefietst. Het prachtige Chileense Patagonie verlaten om de Argentijnse Pampa in te gaan. Desolaat gebied, geen huizen of inwoners, vooral vergezichten en nu en dan eens een estancia (boerderij). Toch roepen ook deze landschappen een speciale sfeer op, vooral wanneer nonchalant een gaucho op zijn paard voorbijkomt met wat honden bij. Dan sta ik toch even te dromen. We hebben wel al wind gehad maar de Patagonische wind waarbij je niet meer op fiets kan zitten is voorlopig uit gebleven . Vandaag rust in El Calafate. Vertrekplaats voor de natuurattractie : De Perito Moreno gletsjer. Een spectaculaire gletsjer waar we vandaag op uitstap zijn geweest.Fotos volgen in volgend bericht. Morgen vatten we de laatste 2 weken aan van dit prachtig avontuur. Nog 1170km.

21 november Vandaag rustdag in Coyaque . Charmant Chileens Patagonisch stadje. Voorbije dagen is Het weer omgeslagen. Koude wind en regen. Laatste rit heeft het bijna de hele dag geregend. Bibber bibber .... Ik ga vandaag voor een regenbroek kijken want we rijden nog2000 km meer naar het zuiden dus naar de koude. Voor onze rustdag was camping voorzien maar gezien alles doornat was (ook het kampeergerief) zijn de meesten naar het stadje getrokken om een hotel op te zoeken. Heb ik ook gedaan en zalig in een warm bed geslapen na warme douche. Door de regen hebben we jammer genoeg niet zoveel kunnen genieten van prachtige lupinevelden.

We blijven zoeken naar superlatieven om dit gebied naar zijn juiste waarde te beschrijven. We fietsen van het ene nationaal park naar het andere. Natuur op zijn best.Mijn schrijftalent is te beperkt om dit waardig te beschrijven ... Veel onverharde wegen maken dat vanavond mijn beentjes alweer moe zijn. Gisteren hadden we een prachtige kampplaats langsheen een van de meren. De zon is nog altijd van de partij al wordt de lucht wel frisser. We Zijn vandaag Chili binnen gereden en zullen er 5 dagen doorrijden alvorens terug naar Argentinië te gaan.

We zijn vandaag in Bariloche aangekomen. Dit is het Cannes van de Azurenkust, het Knokke van onze kust of het Val d'Isere van de Alpen. Gelegen aan Het Mahuel Hapi meer en aan de voet van de Andes . Chic en duur maar zeer mooi. De voorbije 3 dagen zijn we het merengebied doorgefietst. Aangezien het hier nu lente is bloeien heel wat bloemen. Brem en lupines komen het meeste voor. We hebben ook prachtige kampeerplaatsen gehad met zicht op bergen en meer. In een van de meren heb ik na een zeer trage onderdompeling toch een duikje genomen. Na een lekkere maaltijd ( bereid door onze koks Kirsten en Jaap) nog wat aan een gezellig vuur gezeten en dan tentje in. Zaaaalig .... Nog 2800 km te gaan. Zaterdag steken we de grens over naar Chili.

Vandaag kennis gemaakt met de legendarische Patagonische wind. Toch 2 maal geluk : -Eerste 130 km van de rit kwam hij zijwaarts of in de rug. -Ik fietste samen met Rigo en dat is wat je een beer van een vent kan noemen en dus een ideaal windscherm. De laatste 30 km waren een gevecht om vooruit te geraken en vooral om niet door de zijwaartse windstoten omver of over de middenlijn geblazen te worden. Maar we hebben het overleefd. De volgende dag was opnieuw een 5 sterrendag . Terwijl wij in de vallei een zandstorm hadden gehad , had er hogerop een sneeuwstorm plaats. Dit gaf onze rit van de volgende dag een feërieke sfeer die alleen de foto 's kunnen beschrijven. Patagonie is simpel gezegd hééél mooi. Het is ondertussen terug zonnig lenteweer .

bedankt Paul Otten voor deze fotos

Ik heb het incident goed verwerkt. Waarschijnlijk doordat ik het een aantal maal in verschillende talen heb  kunnen vertellen en verder in Mendoza  van de Argentijnse wijn heb genoten.

In Mendoza heb ik mij een triatlonstuur gekocht om op de langere platte stukken
eens van positie te kunnen veranderen. Rijd ook wat gemakkelijker in de wind.

We zijn nu het mythische Patagonie binnen gereden.  Veel onverharde wegen .

Ik zoek een aantal woorden en omschrijvingen om deze hemelse natuur te beschrijven:
Oneindig , groots, alleen het geluid van de wind en de vogels, het kleurenspel van bergen tegen soms malsgroene weiden, kleine meren met flamingos , gieren en condors , op de achtergrond de besneeuwde toppen van de Andes en vulkanen, bloeiende gele bloemen (want het is hier lente),  paarden met dartelende veulens ... en  daardoor mag ik fietsen. De sfeer die er rondhangt is vooral die van oneindigheid.Wat een heerlijk gevoel.

Gisteren hadden de Australiërs de Melbourne paardenrace. We hebben allemaal 10 pesos ingezet. 's Avonds hebben ze het life verslag laten horen. De winnaar kreeg de 140 pesos , de verliezer zijn geld terug, de tweede 70 pesos. Hadden ze perfect georganiseerd en het bracht een vrolijke sfeer op de BBQ .

Morgen zetten we de tocht verder naar het zuiden. Het is hier nog altijd heel warm en daar ben ik blij om.

We zitten nu in Mendoza hoofdstad van Argentijnse rode wijn. Fantastisch lekkere wijnen.... de stad is luchtig en aangenaam met vele groene plazas . De route 40 die we nu volgen is opnieuw zeer gevarieerd . De onverharde delen zijn niet van de poes maar " so amazing " zoals de Australiërs zeggen . In een van onze stops was er een Argentijns paardenfeest. Rodeos , paardenestafettes en dat op die prachtige paarden. (Bereden Door prachtige Argentijnen ). En verder tijd voor een verhaal: Toen ik Mendoza binnenreed werd ik door 2 gasten op een brommer gevolgd. Ze kwamen langs mij rijden en de achteraanzittende passagier duwde mij zodat ik viel . Hij sprong Dan van de brommer en bedreigde met een revolver . Ik ging ervan uit dat het geen echte was en dacht dat hij geld wou. Maar neen : hij greep direct naar mijn fiets om daar mee van door te gaan ! Ik lag op de grond maar had ondertussen terug mijn stuur vast . Toen ik begreep dat hij mijn fiets wou pikken , kneep ik mijn stuur niet van plan dit te lossen. Toen begon hij met die revolver op mij te slaan. Ondertussen was ik aan het gillen en krijsen geslaan . Na enkele minuten kwam er uit het dichtst bijzijnde huis een man om mij te helpen. Toen de boef dat in het oog kreeg sprong hij terug op de brommer en verdwenen ze allebei. Toen pas kreeg ik de daver op het lijf. Mensen zijn mij dan komen helpen, mij een stoel aangeboden, water gebracht en mij verzorgd enz ... Ik wou er geen politie bij want ik dacht aan de papierenmolen. even later kwam de truck voorbij en kon ik Mijn verhaal doen. Terug op mijn positieve gekomen ben ik toch terug op de fiets die ik zo verdedigd had gestapt en heb ik de rit uitgereden. Die onnozelaar heeft in zijn wild slagen jammer genoeg een paar keer mijn linker knie geraakt en die is nu wel heel dik.Morgen hernemen we de tocht ... hopelijk kan ik mee.

laatste koud ontbijt voor terrasjesweer

verjaardag

Het is zover ... ik behoor nu tot de zestig plussers. Alhoewel het pijnlijk getal , is het een onvergetelijke dag geworden: 'S morgens om zes uur terwijl het buiten nog donker was en ik in mijn tentje stilaan wakker werd begint de hele groep buiten happy birthday te zingen!!!! Daarna hadden ze ook een strofe gemaakt op de melodie van de Paracomando ( melodie waarop ik ook reeds mijn liedje had gemaakt in Salta en gekend door Erasmusadepten). Fantastisch dat iedereen op zijn tenen tot bij mijn tentje was gekomen en dat mensen van over de hele wereld voor je verjaardag om 6 uur s morgens staan te zingen. Ik kreeg ook een prachtig versierde hoed met vooraan : Golden girl .... en van Anna ( mijn roommaid een typisch Argentijns toiletzakje. Rigo had mijn banden al opgepomd en ik mocht niet helpen afwassen. Dan 160 km gefietst in prachtige omgeving en in het wiel van de grote baas en van Fred. Voor de avond had ik aan Kirsten (de kokin )gevraagd om voor wat lekkere Argentijnse witte wijn te zorgen. Super gezellige avond met mooi versierde tafels in een zwoele temperatuur met kip op de BBQ en een reuzetaart als dessert. Misschien de moment om te zeggen hoe alle mensen van de organisatie hun werk met hart en ziel doen. Ik heb dus een zeer speciale dag gehad. Sedert we in Argentinië zijn, zitten we een beetje in het beloofde land. Warm, mooi en wijn.