Nog even een terugblik op Peru - moedige mensen die heel weinig hebben , in de dorpen leven van schapen of wat veeteelt en een nog armere indruk weergeven dan in Ecuador - maar een lachend , gastvrij volk : overal word je begroet, lachende kinderen roepen heel de rit door :HOLA Gringos, op de feesten in de dorpen word je onmiddellijk opgenomen en meegesleurd om deel te nemen - kinderen die nooit huilen ??? Ik heb geen enkel huilend kind gezien of gehoord, integendeel lachend met zware zak hout op de rug, of kleinere broer of zus aan de hand de weg optrekken en de koeien doen vooruit gaan. De kenmerken van de ontwikkelingspsychologie lijken hier niet van toepassing. - Nooit wordt er gebedeld maar als ze een snoep krijgen zijn ze dolgelukkig - de kinderen zijn hier ten andere ook prachtig - vrouwen dragen de kinderen altijd op de rug maar op die rug wordt van alles vervoerd. Hout, schaap, enz - ze houden van feesten in de dorpen ( genoeg heiligen om te vieren) - ze houden van hun traditionele klederdrachten Mooi . -in de steden met de fiets rijden is telkens een gevaarlijke bedoening - afschuwelijk chaotisch verkeer - de motortaxis op drie wielen zijn nog gevaarlijker dan de autos - nog maar weinig zin voor milieu . Je vindt spijtig genoeg nog veel zwerfvuil langs mooie plekken Dus nog werk aan de winkel voor groen. - in een restaurant met 7 bladen menu vraag je beter wat ze wel hebben ... - als je warm water uit een douche krijgt in het hotel is het feest ( maar dat is maar bijzaak) - heel warm en heel koud in dezelfde 24 u - dat Peru een enig natuurgebied is moet niet meer gezegd

Joepie ! Philippe Gilbert is wereldkampioen . Dat heb ik van de Australiers hier in Bolivie vernomen en ikke fier natuurlijk. Maar we waren dus op weg naar Cusco gebleven. Elke dag is opnieuw speciaal door de mensen die je ontmoet, de overweldigende natuur, de soms zalige ritten en soms uitputtende ritten, de vrieskou s nachts en toch brandende zon in de dag. De avond voor Cusco hadden we op het menu van de kampplaats een specialiteit van de streek nl Guinees biggetje. Met mijn grote mond vond ik dat je maar alles moet leren eten en minstens proberen . Maar als ik dat beest in zijn geheel op mijn bord zag liggen was het onmogelijk daar een beet van te eten alhoewel ik na een zware dag klimmen echt uitgehongerd was. Normaal moest je de tent opzetten maar wie wou kon ook een bed vragen want het was een soort camping... ik deelde de kamer met Kees ( een sympathieke noorderbuur , hoe kan het ook anders met zo een naam) en telkens die zich omdraaide was het of ze een ganse ijzerwinkel omkipperde... zo een lawaai maakte dat bed. Dus wat slaperig de rit naar Cusco ondernomen. Cusco is een charmant koloniaal stadje. Die koloniale charme komt spijtig genoeg omdat de Spanjaarden daar alle INCA- tempels hebben plat gegooid na eerst duchtig geplunderd te hebben en op alle tempels een kerk of Kathedraal gezet . Cusco was ooit de hoofdstad van het incarijk. Van ons driedaagse in Cusco hebben we er 2 uitgetrokken om een bezoek aan de oude incastad Machu Pichu te brengen. Deze door de Spanjaarden nooit gevonden Incastad is wel heel bijzonder door de moeilijke bereikbaarheid en de omringende hoge en steile bergen omgeven door wolken. Het geheel heeft iets misterieus , iets waardoor je kan aannemen dat de Inca s in weergoden geloofden. Samengevat een absoluut zoveelste hoogtepunt.. Ik moest weeral wat voor hebben... De morgen van ons vertrek naar Machu Pichu valt voor de zoveelste keer mijn ( door de tandarts voorlopig geplaatste voorste tand uit ) Als ik nu iets niet wou dan was het wel dat. Suzanna ( een echt fantastische medeverantwoordelijke van deze reis) heeft dan voor mij een afspraak bij de Peruaanse tandarts gemaakt voor als ik terug was van Machu Pichu. Te lang om te vertellen maar het resultaat mag er zijn en ik kan terug met volle tanden lachen. Vanuit Cusco zijn we in 4 dagen naar Bolivie gefietst. Minder hoogtemeters maar lange ritten. De dag van 160km was ik echt heel moe. Bij de lunchpauze moet Didier (verpleger en ook verantwoordelijk voor de lunch en bovendien enige Belg samen met mij) ) dat aan mijn gezicht gezien hebben . Toen had ik nog 100km te gaan. Als ik (de uitputting nabij ) aan de kampplaats aankwam had hij samen met Anna mijn tentje al opgesteld. Gelukkig want dat had wel eens de instorting kunnen zijn. Eigenlijk kan ik indien nodig wel altijd op iemand rekenen. Gisteren hebben we nog een prachtige laatste rit in Peru langsheen het Titicacameer gereden. Dit hoogste meer in de wereld ligt op 3800m. Opnieuw door feestend dorp gereden en toch wat kunnen Spaans brabbelen al spreekt men in de dorpen nog veel Quechua nl een indiaanse taal. Met de fiets de grens overgestoken naar Bolivie. Zo een grensoversteek naar een nieuw land heeft ook iets speciaals. Wat stempels in je paspoort en klaar is Kees. Nu zitten we voor een dag aan de boord van het meer. Morgen fiets op richting La Paz , hoofdstad van Bolivie. Ik probeer wat fotos op te laden maar gezien de tergend trage verbinding kan het zijn dat ik het tot in La Paz uitstel.

We zijn alweer een paar100km, vele hoogtemeters, een vriesnacht , een val en een aaneenschakeling van wawmomenten verder. Nog eens op 4200m geslapen en 's morgens zag alles wit van aangevrozen dauw . Er kon zelfs een sneeuwman gemaakt worden. Mijn tentje is het mini oranje. In voormiddag stond er een lange afdaling op programma en daarbij heb ik kennis gemaakt met de Peruaanse stenen ... ik ben uit de bocht gegaan en maakte een onzachte landing. Nog maar wat schaafwonden bij . Gisteren was het parcours weer bovennatuurlijk mooi. We fietsen nu veel onverhard en ik hang dikwijls achteraan. Geen goed idee want dan moet ik zelf de kaart lezen ... en natuurlijk heb ik een afslag gemist .... gelukkig was er een Australische fietser al even slim als ik. Resultaat was dat het al donker was toen we aankwamen na een serieus ommetje gedaan te hebben. Morgen vertrek richting Cusco en op naar de Inca 's ...

Maandag naar een van de hoogste steden van de wereld gefietst . Cerro de Pasco gelegen op 4400. Ik dacht dat ik in Siberië was aangekomen . Een donkergrijze ijzige onherbergzame stad . Niet te geloven dat mensen hier hun leven moeten doorbrengen. Huizen zijn niet verwarmd terwijl het buiten vriest. Het hotel was eigenlijk een verblijfplaats voor mijnwerkers die er in zinkmijnen komen werken. Binnen was het nog kouder dan buiten . Een plaats om nooit te vergeten maar om zo snel mogelijk te verlaten. Ondertussen de warmere valleien terug gevonden via prachtige afdaling. De 2 voorbije dagen enkel op onverharde wegen gereden.vrijdag was de bobijn op. WE moesten de fiets over werken dragen en daar had ik echt geen kracht meer voor. Gelukkig heeft Peruaanse arbeider mijn fiets gedragen.Slaapplaats was prachtig gelegen langs rivier maar je werd verwelkomd door duizenden mosquitos . Enkelen beten rond mijn oog met als resultaat een bijna gesloten oog door de zwelling. Na wat antihistaminicapillen gaat het nu beter. Vandaag logeren we in sfeervol stadje genaamd AYACUCHO.Ik kijk vanop een terras op Plaza . Rustdag en dat betekent eten, wat omgeving verkennen en rusten. Morgen gaat de tocht verder. We hebben er 2771km opzitten.

4

Zoals voorzien " only way was up " naar 4000 m . Offroad en prachtig. Aangekomen in het kamp  was het eerst nog genieten van het zicht en tentje opzetten. Maar toen verdween de zon en werd het ijzig koud . Ik kreeg ook hoofdpijn , wellicht door de hoogte. Avondeten  moest niet gekauwd worden want het gebeurde automatisch door mijn klappertanden . Ook de nacht was klappertanden. Veel drinken dus 's nachts opstaan ....

De Dag erop naar 4850m gefietst nog altijd tussen de stenen maar een nooit gezien spektakel van kleuren en Vormen van de natuur. Kamp was op 3300m.
Gisteren bracht de weg ons langs vele dorpen. In een Van de dorpen was het feest van de rots . We hebben samen  met de dansende bewoners gedanst en dat maakt deze tocht zo enig. Het was een echte fotodag ..... maar De Raeve had de da g  voordien het toestel niet afgezet dus batterij plat!!!!

Vandaag rustdag en morgen terug de hoogte in naar de hoogste slaapplaats van deze Tocht nl. 4400m. Dat wordt opnieuw muts en 24 lagen .