Nog even een terugblik op Peru - moedige mensen die heel weinig hebben , in de dorpen leven van schapen of wat veeteelt en een nog armere indruk weergeven dan in Ecuador - maar een lachend , gastvrij volk : overal word je begroet, lachende kinderen roepen heel de rit door :HOLA Gringos, op de feesten in de dorpen word je onmiddellijk opgenomen en meegesleurd om deel te nemen - kinderen die nooit huilen ??? Ik heb geen enkel huilend kind gezien of gehoord, integendeel lachend met zware zak hout op de rug, of kleinere broer of zus aan de hand de weg optrekken en de koeien doen vooruit gaan. De kenmerken van de ontwikkelingspsychologie lijken hier niet van toepassing. - Nooit wordt er gebedeld maar als ze een snoep krijgen zijn ze dolgelukkig - de kinderen zijn hier ten andere ook prachtig - vrouwen dragen de kinderen altijd op de rug maar op die rug wordt van alles vervoerd. Hout, schaap, enz - ze houden van feesten in de dorpen ( genoeg heiligen om te vieren) - ze houden van hun traditionele klederdrachten Mooi . -in de steden met de fiets rijden is telkens een gevaarlijke bedoening - afschuwelijk chaotisch verkeer - de motortaxis op drie wielen zijn nog gevaarlijker dan de autos - nog maar weinig zin voor milieu . Je vindt spijtig genoeg nog veel zwerfvuil langs mooie plekken Dus nog werk aan de winkel voor groen. - in een restaurant met 7 bladen menu vraag je beter wat ze wel hebben ... - als je warm water uit een douche krijgt in het hotel is het feest ( maar dat is maar bijzaak) - heel warm en heel koud in dezelfde 24 u - dat Peru een enig natuurgebied is moet niet meer gezegd